جدول جو
جدول جو

معنی هم لقب - جستجوی لغت در جدول جو

هم لقب
(هََ لَ قَ)
دو تن که لقب آنها یک لفظ باشد:
بود پیری بزرگ ’نرسی’نام
هم لقب با برادر بهرام.
نظامی
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از مه لقا
تصویر مه لقا
(دخترانه)
مه (فارسی) + لقا (عربی) آنکه چهره و صورتی زیبا چون ماه دارد
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از هم لخت
تصویر هم لخت
کفش، موزه، چرم کفش، تخت کفش، برای مثال وگر خلاف کنی طمع را و هم بروی / بدرّد ار به مثل آهنین بود هم لخت (کسائی - ۵۸)
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از هم نسب
تصویر هم نسب
دو تن که از یک اصل و نژاد باشند
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از ملقب
تصویر ملقب
کسی که لقب دارد یا لقبی به او داده شده، لقب دار
فرهنگ فارسی عمید
(هََ سَ بَ)
همدرس. (آنندراج) : احمد برادر رضاعی و هم سبق سلطان بود. (حبیب السیر)
لغت نامه دهخدا
(مُ لَقْ قِ)
لقب دهنده. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
(هََ قَدد/ قَ)
هم بالا. هم قامت. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(مُ تَ لَقْ قِ)
آن که با لقب شود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). با لقب و ملقب و لقب دار. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلقب شود
لغت نامه دهخدا
(هََ عِ)
دو یا چند مهره که در یک گردن بند باشند:
گذشتند و ما نیز هم بگذریم
که چون مهره هم عقد یکدیگریم.
نظامی (شرفنامه ص 234).
، مجازاً، مشابه. همانند. به یکدیگر ماننده:
چونکه بخرد نظر بر آن انداخت
آن دو هم عقد را ز هم نشناخت.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(هََ قَ لَ)
شریک و انباز در کتابت. (آنندراج) :
دو هم جنس دیرینۀ هم قلم
نباید فرستاد یک جا به هم.
سعدی.
تا به وصف چشم شوخش نامه ای انشا کنند
هم قلم گشتند نرگسها به صحن بوستان.
شفیع اثر.
مرا بر جرم ناحق دلفریبی متهم دارد
که در قتلم ز نرگس چشم شوخش هم قلم دارد.
محسن تأثیر
لغت نامه دهخدا
(هََ کَ)
هم کار. هم شغل. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(هََ لَ)
وصله و پاره که بر چیزی دوزند. (یادداشت مؤلف) ، نوعی از پای افزار چرمی. (آنندراج) (برهان) :
به شاهراه نیاز اندرون سفر مسگال
که مرد کوفته گردد بدان ره اندر سخت
اگر خلاف کنی عقل را و هم بشوی
بدرّد ار به مثل آهنین بود هم لخت.
کسایی.
، چرم زیر موزه و کفش. (آنندراج) (از شمس فخری) (برهان)
لغت نامه دهخدا
(هََ لَ / لُو)
دو کودک که لوح مکتب دارند و کنار هم نشینند:
با آن پسران خردپیوند
هم لوح نشسته و خری چند...
نظامی
لغت نامه دهخدا
(هََ حُقْ قَ / قِ)
دو چیز که در یک ظرف یا قوطی قرار داده شوند، به کنایه، دو تن که همنشین و همخانه شوند:
مرا با جادویی هم حقه سازی
که برسازد ز بابل حقه بازی.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(هََ جَمْبْ)
هم پهلو. (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(اُمْ می لَ قَ)
کنایه از رسول اکرم است. (از انجمن آرا)
لغت نامه دهخدا
(هََ نَ سَ)
وابسته. آنکه نسبت خانوادگی با انسان دارد:
جمله گشتستند بیزار و نفور از صحبتم
همزبان و همنشین و همزمین و هم نسب.
ناصرخسرو
لغت نامه دهخدا
(مُ لَقْ قَ)
لقب نهاده شده. (آنندراج). دارای لقب و دارای پاژنامه. (ناظم الاطباء). لقب دار. بالقب. آنکه لقب دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : شکر خادم برنشست و برادر هارون اسماعیل ملقب به خندان در پیش کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 700)
لغت نامه دهخدا
(مَهْ لِ)
ماهرو. (آنندراج). ماهروی. مه طلعت. ماه لقا. کنایه از زیباروی است:
آمد از او در وجود، کودک فرخنده ای
سروقد و گلعذار مهررخ و مه لقا.
هاتف (دیوان ص 108).
، نامی از نامهای زنان
لغت نامه دهخدا
(هََ وَ)
هم عصر. هم عهد
لغت نامه دهخدا
چرم زیرکفش وموزه تخت کفش: بشاهراه نیاز اندرون سفر مسگال که مرد کوفته گردد بدان ره اندر سخت. وگر خلاف کنی طمع را و هم بروی بدر دار مثل آهنین بود هم لخت. (کسائی)، نوعی پای افزار چرمی
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از هم نسب
تصویر هم نسب
هم زهک
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از متلقب
تصویر متلقب
پاژ نامیافته پاژ نامیده
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از هم طبق
تصویر هم طبق
هم سفره همخوان هم سفره
فرهنگ لغت هوشیار
هم کلک، دو یا چند نویسنده که به یک نوع نویسندگی (مقاله نویسی داستان نویسی و غیره) اشتغال دارند، مفتش، منشیان یک اداره
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از هم حزب
تصویر هم حزب
همساز همسازمان دو یا چندتن که دریک حزب عضویت دارند
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از ملقب
تصویر ملقب
لقب نهاده شده، لقب دار
فرهنگ لغت هوشیار
ماه لقا: آمد از و در وجود کودک فرخنده ای سرو قد گلعذار مهر رخ و مه لقا. (هاتف اصفهانی)
فرهنگ لغت هوشیار
همبالا چو قدویس بت پیکر چنان شد که هبالای سر و بوستان شد (گرگانی ویس و رامین) دو یا چند کس که قد آنان بیک اندازه باشد: هر دو همبازی و هم قد بودند راه یک مدرسه می پیمودند. (بهار)
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از ملقب
تصویر ملقب
((مُ لَ قَّ))
دارای لقب، لقب دار
فرهنگ فارسی معین
همرنگ، همگون
فرهنگ واژه مترادف متضاد
هم قامت، دو قامت برابر
فرهنگ گویش مازندرانی